Ξεχωριστή θέση στην ελληνική μυθολογία έχει η μουσική και οι
μουσικοί. Μάλιστα κάποιοι μουσικοί. θεοί και άνθρωποι, πρωταγωνιστούν σε πολλές
από αυτές τις ι θαυμαστές ιστορίες. Ο μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης στον
οποίο έχουμε αναφερθεί στην αρχή του προγράμματός μας είναι σίγουρα ένας από αυτούς.
Εξίσου όμως ξεχωριστή θέση αποτελεί και ο μύθος: Ο Αρίων και το Δελφίνι. Διαβάσαμε το μύθο
Ο Αρίων και το Δελφίνι.
Σύμφωνα με το μύθο αυτό υπήρχε στα αρχαία χρόνια ένας σπουδαίος
μουσικός, ο Αρίων, ο οποίος ήταν γνωστός για τη λύρα του σε ολόκληρη τη
Μεσόγειο. Μάλιστα είχε προσληφθεί να παίζει στην αυλή του βασιλιά της Κορίνθου
του Περίανδρου. Μια μέρα, όπως επέστρεφε από ένα ταξίδι από την Ιταλία, όπου
είχε κερδίσει σε ένα μουσικό διαγωνισμό, στην Κόρινθο, το πλήρωμα στράφηκε
εναντίον του και τον απείλησε ότι θα τον ρίξει από το πλοίο για να του πάρει τα
χρήματά του. Του έδωσαν το δικαίωμα να επιλέξει να ριχθεί στη θάλασσα μόνος του
και να χαθεί. Ο Αρίων ζήτησε την άδεια πριν πέσει μόνος του στη θάλασσα να
τραγουδήσει για τελευταία φορά. Παίζοντας την κιθάρα του, ο Αρίων τραγούδησε
έναν ύμνο στον Απόλλωνα, τον θεό της ποίησης. Το τραγούδι του προσέλκυσε
δελφίνια γύρω από το πλοίο και τα μάγεψε με τη μελωδία του. Στο τέλος του
τραγουδιού του ρίχτηκε στη θάλασσα και σώθηκε χάρη στη βοήθεια ενός δελφινιού
που τον μετέφερε στη ράχη του με ασφάλεια στο ακρωτήριο Ταίναρο. Στη συνέχεια
πήγε με άλλο τρόπο στην Κόρινθο όπου και διηγήθηκε όσα συνέβησαν στο βασιλιά. Ο
βασιλιάς όμως δεν τον πίστεψε, έως ότου έφτασε στο λιμάνι το καράβι με τους
ναύτες, που ορκίζονταν ότι άφησαν τον Αρίωνα στη Σικελία. Τότε ο βασιλιάς
κατάλαβε ότι ο Αρίων δεν του έλεγε ψέματα και διέταξε αμέσως να θανατωθούν οι
ναύτες. Έτσι ο ποιητής συνέχισε να γράφει και να παίζει με τη λύρα του μουσική.
Μάλιστα ο βασιλιάς Περίανδρος για να τον τιμήσει έστησε στην ακτή του Ταινάρου
ένα χάλκινο άγαλμα που παρίστανε τον Αρίωνα στη ράχη ενός δελφινιού.
Ψάξαμε και βρήκαμε στο διαδίκτυο ένα βίντεο με το μύθο το οποίο και παρακολουθήσαμε
Συζητήσαμε για την ιστορία, τους ήρωες του μύθου και τις περιπέτειές τους, Ακούσαμε μουσική από αρχαία ελληνική λύρα.
Μιλήσαμε για τις εντυπώσεις μας και τις ζωγραφίσαμε
Μας ενθουσίασε πολύ γι αυτό και αποφασίσαμε να το παίξουμε κουκλοθέατρο. Βάλαμε όλη μας την τέχνη και την φαντασία και ετοιμάσαμε τις κούκλες και τα σκηνικά.
"Ένα δύο τρία κάντε τώρα ησυχία, η αυλαία ας ανοίξει η παράσταση θα αρχίσει..."
Στα αρχαία χρόνια υπήρχε ένας σπουδαίος μουσικός, ποιητής, κιθαρωδός
από τη Λέσβο, ο Αρίων, ο οποίος ήταν γνωστός για τη λύρα του σε ολόκληρη τη
Μεσόγειο.
Μάλιστα είχε προσληφθεί να παίζει στην αυλή του βασιλιά της
Κορίνθου του Περίανδρου. Μια μέρα έμαθε ότι στη Σικελία θα γινόταν μεγάλος διαγωνισμός
μουσικής και θέλησε να πάει και να πάρει μέρος.
Έφυγε αμέσως κι
έφτασε στο νησί λίγες μέρες πριν από τον αγώνα. Απ’ όλα τα μέρη τα ελληνικά είχαν
μαζευτεί εκεί ποιητές και μουσικοί, φημισμένοι και άγνωστοι, νέοι και γέροι,
άλλοι με λύρες, άλλοι με φλογέρες, όλοι μάστοροι στην τέχνη τους. Ο Αρίων όμως
τους νίκησε όλους.
Με το τραγούδι του και τη μελωδία του, μάγεψε όσους τον
άκουσαν. Του έδωσαν το χρυσό στεφάνι της νίκης και του χάρισαν πλούτη.
Μετά από καιρό αποφάσισε να επιστρέψει στην Κόρινθο. Βρήκε
ένα καράβι με Κορίνθιους ναύτες και πήρε τον δρόμο της επιστροφής.Συγκινημένος ο Αρίων στεκόταν ο Αρίων και έβλεπε τη γη να
χάνεται στον ορίζοντα. Ξαφνικά είδε τους ναύτες όλους μαζεμένους, που τον
κοίταζαν με μάτια σκληρά, γεμάτα έχθρα. Στράφηκε εναντίον του και τον απείλησε
ότι θα τον ρίξει από το πλοίο για να του πάρουν τα χρήματά του. Του έδωσαν το
δικαίωμα να επιλέξει να ριχθεί στη θάλασσα μόνος του και να χαθεί. Ο Αρίων
ζήτησε την άδεια πριν πέσει μόνος του στη θάλασσα να τραγουδήσει για τελευταία
φορά. τον Αρίωνα στη ράχη ενός δελφινιού.
Παίζοντας την κιθάρα του, ο Αρίων τραγούδησε έναν ύμνο στον
Απόλλωνα, τον θεό της ποίησης. Το τραγούδι του προσέλκυσε δελφίνια γύρω από το
πλοίο και τα μάγεψε με τη μελωδία του. Στο τέλος του τραγουδιού του ρίχτηκε στη
θάλασσα. Μα το τραγούδι του ακόμα ηχούσε στον αέρα, θρηνώντας το χαμό
του... Οι ναύτες τρομαγμένοι ρίχτηκαν
στα κουπιά και βιαστικά έφυγαν από το στοιχειωμένο εκείνο μέρος.
Μ’ όλη του τη δύναμη κολυμπούσε στα βαθιά νερά, για να σωθεί
κι άξαφνα αισθάνθηκε κάποιο σώμα που τον έσπρωχνε, τον ανέβαζε στον αφρό. Ζαλισμένος
κοίταξε γύρω του. Η θάλασσα είχε γεμίσει δελφίνια...
Σε λίγη ώρα το δελφίνι αγκυροβόλησε στο ακρωτήριο Ταίναρο
και ο ποιητής έφτασε στην πατρίδα του Κόρινθο.
Σε λίγη ώρα το δελφίνι αγκυροβόλησε στο ακρωτήριο Ταίναρο
και ο ποιητής έφτασε στην πατρίδα του Κόρινθο. Εκεί, τα είπε όλα στο βασιλιά μ'
αυτός δεν τον πίστεψε.
Μέχρι που οι φθονεροί ναύτες πήγαν κοντά του και του είπαν
ότι ο ποιητής έμεινε στη Σικελία.
Τότε ο βασιλιάς κατάλαβε ότι ο Αρίων δεν του έλεγε ψέματα
και διέταξε αμέσως να θανατωθούν οι ναύτες.
Έτσι ο ποιητής συνέχισε να γράφει και να παίζει με τη λύρα
του μουσική. Μάλιστα ο βασιλιάς Περίανδρος για να τον τιμήσει έστησε στην ακτή
του Ταινάρου ένα χάλκινο άγαλμα που παρίστανε τον Αρίωνα στη ράχη ενός δελφινιού.
Πατήστε επάνω για να δείτε το βίντεο
